Dit is hoe jouw brein reageert op verdriet na een miskraam of ander verlies tijdens de zwangerschap:
Wanneer je je kindje verliest, gebeurt er iets opmerkelijks in je brein. Het is alsof er een ingewikkeld elektrisch circuit wordt omgeleid om je te helpen omgaan met de pijn en het verdriet. Hersenwetenschappers vertellen dat rouwen eigenlijk een vorm van leren is. Het verdriet leert ons geleidelijk hoe we moeten functioneren in een wereld zonder dat je kindje aan je zijde is.
Na het ervaren van een verlies, werken onze hersenen overuren. Ze passen zich aan, aan de nieuwe realiteit waarin je moet leren leven zonder het kindje wat jullie verwachten. Je gewoonten veranderen, je herinneringen worden opnieuw herschikt en je manieren van omgaan met anderen worden aangepast. Het is een ingewikkeld proces van aanpassing aan een wereld die plotseling zo anders is.
Studies laten zien dat verdriet invloed heeft op verschillende hersenfuncties, van het terughalen van herinneringen tot het omgaan met mensen om ons heen. Het beïnvloedt zelfs ons lichaam, zoals onze hartslag en hoe we pijn ervaren.
Wanneer je te maken krijgt met een groot verlies, schakelen onze hersenen over naar de overlevingsstand. Ze zien het verlies als een bedreiging voor onze overleving en reageren met afweermechanismen die je bloeddruk en hartslag verhogen. Dit kan leiden tot veranderingen in je geheugen, slaappatroon, hartfunctie en immuunsysteem. Soms ervaar je zelfs een soort ‘hersenmist’, waarbij je gedachten wazig lijken en je concentratie vermindert.
Wetenschappers laten ook zien dat rouwen een evolutionaire aanpassing is om ons te helpen overleven na trauma. Onze hersenen veranderen als reactie op traumatische ervaringen. Ze maken nieuwe verbindingen tussen zenuwcellen en versterken of verzwakken bestaande verbindingen, afhankelijk van onze emotionele reactie. Dit vermogen van onze hersenen om te veranderen wordt neuroplasticiteit genoemd. Het helpt ons om ons aan te passen aan ingrijpende gebeurtenissen zoals letsel, ziekte en verlies door nieuwe neurale verbindingen te vormen op basis van onze ervaringen
Als gevolg van al deze neurologische veranderingen kunnen je denkpatronen verstoord raken. Je kan verrast worden door de vreemde gedachten die in je opkomen. Maar het is belangrijk om te weten dat dit een normale reactie is op verdriet en verlies.
Het ‘wat-als’-denken is een veelvoorkomende fase in het rouwproces. We worden overweldigd door gedachten als: “Wat als ik een andere keuze had gemaakt?” of “Wat als de dingen anders waren gelopen?” Deze gedachten draaien als een eindeloze lus in ons hoofd, als een Rubik’s Cube waarvan we proberen de uitkomst te veranderen. Het is onze manier om te proberen het onvermijdelijke te vermijden Dit is een normale reactie op verlies en verdriet, en met de tijd zullen deze gedachten afnemen.
