Hoe kan het dat je met je verstand best wel weet dat je er niets aan kon doen, maar je je toch schuldig voelt? Veel vrouwen hebben na een miskraam last van schuldgevoelens. De schuld zoeken bij jezelf is een natuurlijke reactie. We willen graag dat het leven logisch is, dat dingen samenhangen in oorzaak en gevolg. Op die manier kunnen we het begrijpen en dat geeft een vorm van controle over je leven.
Had je niet zo zwaar moeten sjouwen toen je net zwanger was, dat ene glaasje wijn toch moeten laten staan of gezonder moeten eten? De schuldvraag kunnen zien als een vorm van piekeren. Het houdt je bezig, maar je komt niet vooruit. Sterker nog, je zet jezelf ermee vast. Op sommige vragen zijn geen antwoorden, dat is iets waar we me moeten leren leven.
Schuldgevoel over eerdere keuzes
kan je extra dwarszitten. Bijvoorbeeld wanneer je in eerste instantie niet blij was met je zwangerschap omdat het je overviel. Als het dan mis gaat, kun je het gevoel hebben dat het is gebeurd omdat je er niet blij me was en voel je je daar schuldig over.
Schuldgevoel naar je partner of kind is begrijpelijk, maar het is belangrijk om te onthouden dat je er niets aan kon doen. Je voelt je misschien schuldig dat je je partner niet (nog) een kind kunt geven, of dat je je kind geen broertje of zusje kunt geven. Ook al weet je met je hoofd dat je er niets aan kunt doen, toch kan het voelen als tekort schieten.
Hoe kun je omgaan met schuldgevoelens
Realiseer je dat het feit dat artsen vaak geen oorzaak kunnen vinden niet inhoudt dat het aan jou ligt. Het betekent niets meer en niets minder dan dat zij het ook niet weten. Er is niets dat je jezelf kunt verwijten, het is nooit jouw schuld. Het is ook geen straf of karma of wat dan ook. Nieuw leven is heel gecompliceerd en daar kan heel veel bij misgaan.
Wat helpt? Het is goed om te praten over je gevoelens en je zorgen te delen. Je bent niet alleen in deze, en het is belangrijk om te weten dat je niet de enige bent die met deze gevoelens worstelt. Het is een proces van rouw, en het is oké om verdrietig te zijn en te huilen.
Er is geen juiste manier om met een verlies in de zwangerschap om te gaan, en het is anders voor iedereen. Maar weet dat je steun kunt vinden bij anderen, zoals vrienden, familie, of professionele hulpverleners. Praten helpt, en delen van je ervaringen kan een gevoel van opluchting en begrip brengen.
